คือโรคความเสื่อมของระบบประสาทบริเวณก้านสมอง ที่พบบ่อยที่สุดอีกโรคหนึ่งในผู้สูงอายุ ประมาณร้อยละ 1 ในผู้สูงอายุที่มีอายุ 60 ปีขึ้นไป โรคพาร์กินสันเป็นโรคที่ทำให้ส่งผลต่อทำให้มีความผิดปกติของการเคลื่อนไหว ทำให้มีอาการมือสั่น คลื่นไหวช้าลง ก้าวขาไม่ค่อยออก หากปล่อยไว้ไม่ได้รับการรักษาผู้ป่วยอาจใช้ชีวิตลำบาก จนทำให้คุณภาพชีวิตของผู้ป่วยลดลงถึงขั้นทุพพลภาพ เพิ่มอัตราการเสียชีวิต และยังส่งผลต่อคุณภาพการใช้ชีวิตของผู้ดูแลอีกด้วย
อาการพาร์กินสัน
มีอาการแสดงหลักที่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนไหวผิดปกติ เช่น
อาการเคลื่อนไหวช้าอาการสั่นขณะอยู่เฉยอาการแข็งเกร็งการทรงตัวลำบากก้าวขาไม่ออก
ซึ่งอาการของโรคพาร์กินสันเหล่านี้นำไปสู่การหกล้ม หรือเรียกว่าอาการพาร์กินโซนิซึ่ม นอกจากนี้แล้วผู้ป่วยพาร์กินสันยังมีอาการที่นอกเหนือจากการเคลื่อนไหว หรืออาการที่เป็นสัญญาณเตือนก่อนเป็นโรคพาร์กินสันเรียกว่า Prodromal symptoms และถ้าคนที่มีอาการเหล่านี้มีประวัติทางครอบครัวของโรคพาร์กินสันแล้วโอกาสของการเป็นโรคพาร์กินสันก็จะเพิ่มขึ้น อาการเตือนเหล่านี้ในทางการแพทย์บ่งบอกถึงภาวะเสื่อมทางระบบประสาทได้เริ่มขึ้นในบริเวณก้านสมองส่วนล่าง ซึ่งมีหน้าที่ควบคุมการนอนหลับ และระบบประสาทอัตโนมัติที่ควบคุมการขับถ่าย เป็นต้น
สาเหตุของโรคพาร์กินสัน
อาการเหล่านี้เป็นเพียงหนึ่งในสัญญาณเตือนที่บอกให้ผู้ป่วยรู้ว่า ระบบประสาทส่วนกลางเริ่มเกิดความเสื่อม ซึ่งผู้ป่วยจะมีอาการเหล่านี้อยู่ระยะหนึ่ง ก่อนที่จะเริ่มแสดงอาการเคลื่อนไหวผิดปกติออกมาอย่างชัดเจน ซึ่งเป็นอาการที่จะทำให้ผู้ป่วยรับรู้ว่าได้อย่างชัดเจนว่าเป็นอาการของโรคพาร์กินสัน ซึ่งผู้ป่วยบางรายอาจเริ่มมีอาการตะคริว หรือปัญหาของการใส่รองเท้า ซึ่งดูเหมือนว่าเป็นอาการเพียงเล็กน้อย แต่ความเป็นจริงแล้วระดับของโดพาร์มีนได้เริ่มลดลงมานานก่อนหน้าที่อาการจะแสดงออก ในปัจจุบันได้บอกถึงการเสื่อมของระบบประสาทในโรคพาร์กินสันว่าอาจเริ่มจากระบบประสาทอัตโนมัติส่วนปลายที่ควบคุมการเคลื่อนไหวของลำไส้ ซึ่งสามารถอธิบายอาการท้องผูกซึ่งเป็นหนึ่งในอาการเตือนได้ และการเสื่อมของระบบประสาทจะค่อย ๆ เพิ่มขึ้นมายังบริเวณก้านสมองส่วนล่างซึ่งเป็นสาเหตุที่ก่อให้เกิดอาการนอนละเมอ จนกระทั่งการเสื่อมนั้นมาถึงก้านสมองส่วนบนผู้ป่วยจะมีอาการสั่นและการเคลื่อนไหวช้าเกิดขึ้น
